A divinità di u Spìritu Santu

U Cristianesimu hà amparatu tradizionalmente chì u Spìritu Santu hè a terza persona o ipostasi di a Divinità. Tuttavia, alcuni anu amparatu chì u Spìritu Santu hè una forza impersonale aduprata da Diu. Hè u Spìritu Santu Diu o hè solu una putenza di Diu? Esaminemu l'insignamenti biblichi.

1. A Divinità di u Spìritu Santu

Introduzione: A Scrittura parla ripetutamente di u Spìritu Santu, cunnisciutu cum'è u Spìritu di Diu è u Spìritu di Ghjesù Cristu. E Scritture indicanu chì u Spìritu Santu hè co-essenziale cù u Patre è u Figliolu. L'attributi di Diu sò attribuiti à u Spìritu Santu, hè assimilatu à Diu è face un travagliu chì solu Diu pò fà.

A. Attributi di Diu

  • Santità: In più di 90 posti a Bibbia chjama u Spìritu di Diu u "Spiritu Santu". A santità hè una qualità essenziale di a mente. U Spìritu hè cusì santu chì a blasfemia contru à u Spìritu Santu ùn pò esse pardunata, ancu s'è a blasfemia contru à Ghjesù pò esse pardunata (Matteu 11,32). Taunting u Spìritu hè cum'è peccatu cum'è calpestà u Figliolu di Diu (Ebrei 10,29). Questu indica chì u spiritu hè intrinsecamente santu, santu in essenza, piuttostu cà una santità assignata o secundaria cum'è u tempiu avia. A mente hà ancu l'attributi infiniti di Diu: illimitatu in u tempu, u spaziu, u putere è a cunniscenza.
  • Eternità: U Spìritu Santu, u cunsulatore (aiutu), serà cun noi per sempre (Ghjuvanni 14,16). U spiritu hè eternu (Ebrei 9,14).
  • Omnipresenza: David, lodendu a grandezza di Diu, dumandò: "Induve andà da u vostru spiritu, è induve fughje da a vostra faccia?" Quandu salgu à u celu, eccu tù" (Salmu 139,7-8u). U spiritu di Diu, chì David usa cum'è sinonimu di a presenza di Diu, hè in u celu è cù i morti (in Sheol, v. 8), in u livante è in u punente (v. 9). U spiritu di Diu pò esse dichjaratu chì hè nantu à qualchissia hè versatu, chì riempia una persona, o chì scende - ma senza indicà chì u spiritu partì da u locu o rinunziò un altru locu. Thomas Oden dice chì "tali dichjarazioni sò basati nantu à a premisa di l'omnipresenza è l'eternità, qualità chì sò attribuiti currettamente solu à Diu".
  • Omnipotenza: L'opere chì Diu faci, cum'è B. a creazione, sò ancu attribuiti à u Spìritu Santu (Job 33,4; Salmu 104,30). I miraculi di Ghjesù Cristu sò stati realizati da "u Spìritu" (Matteu 12,28). In u ministeru missionariu di Paulu, u travagliu chì "Cristu hà fattu hè statu realizatu da u putere di u Spìritu di Diu".
  • Omniscienza: "U Spìritu cerca tutte e cose, ancu a prufundità di a Divinità", hà scrittu Paulu (1. Corinti 2,10). U Spìritu di Diu "sà e cose di Diu" (verse 11). Dunque, u Spìritu cunnosce tutte e cose è pò insignà tutte e cose (Ghjuvanni 14,26).

Santità, eternità, onnipresenza, onnipotenza è onniscienza sò pruprietà di l'essenza di Diu, vale à dì, sò caratteristiche di l'essenza di l'esistenza divina. U Spiritu Santu pussede questi attributi essenziali di Diu.

B. Uguale à Diu

  • Frasi "Triune": Più scritture descrizanu u Babbu, u Figliolu è u Spìritu Santu cum'è uguali. In una discussione di rigali spirituali, Paul descrive u Spìritu, u Signore è Diu cù dichjarazioni grammaticali paralleli (1. Corinti 12,4-6). Paul finisci una lettera cù una preghiera in trè parti: "A grazia di u nostru Signore Ghjesù Cristu, è l'amore di Diu, è a fraternità di u Spìritu Santu sia cun voi tutti" (2 Cor.3,14). Pàulu principia una lettera cù a seguente formulazione in trè parti: "... quale Diu u Babbu hà sceltu per a santificazione di u Spìritu per l'ubbidienza, è per l'aspersione di u sangue di Ghjesù Cristu "(1. Petru 1,2).Di sicuru, sti frasi triune utilizati in queste o altre Scritture ùn pruvucanu micca l'ugualità, ma l'indicanu. A furmula di battesimu suggerisce l'unità ancu più forte: "... battezili in u nome (singulu) di u Patre, è di u Figliolu, è di u Spìritu Santu" (Matteu 2).8,19). U Babbu, u Figliolu è u Spìritu sparte un nome cumuni, chì indica l'essenza cumuni è l'ugualità. Stu versu si riferisce à a pluralità è à l'unità. Trè nomi sò citati, ma tutti i trè sparte un nome.
  • Scambiu Verbali: In Atti 5,3 avemu leghje chì Ananias menti à u Spìritu Santu. Versu 4 dice chì hà mentitu à Diu. Questu indica chì "u Spìritu Santu" è "Diu" sò intercambiabili è per quessa chì u Spìritu Santu hè Diu. Certi pirsuni provanu à spiegà questu, dicendu chì Ananias hà mentitu solu indirettu à Diu perchè u Spìritu Santu rapprisenta Diu. Sta interpretazione pò esse grammaticamente pussibile, ma indicà a persunità di u Spìritu Santu, perchè unu ùn menti à una forza impersonale. Inoltre, Petru disse à Ananias chì ùn avia micca mentitu à l'omi, ma à Diu. U putere di sta scrittura hè chì Ananias hà mentitu micca solu à i rapprisentanti di Diu, ma à Diu stessu - è u Spìritu Santu à quale Ananias mentia hè Diu. 
    Un altru scambiu di parolle pò esse truvatu in 1. Corinti 3,16 e 6,19. I cristiani ùn sò micca solu u tempiu di Diu, ma sò ancu tempii di u Spìritu Santu; i dui termini significanu listessa cosa. Un tempiu hè, sicuru, un locu per una divinità, micca un locu per una forza impersonale. Quandu Paulu scrive "tempiu di u Spìritu Santu", ellu implica chì u Spìritu Santu hè Diu.
    Un altru esempiu di ugualità verbale trà Diu è u Spìritu Santu si trova in Atti 13,2: "... hà dettu u Spìritu Santu: Separami Barnabas è Saul per u travagliu à quale l'aghju chjamatu. " Quì u Spìritu Santu parla per Diu, cum'è Diu. In u listessu modu avemu leghje in Ebrei 3,7-11 chì u Spìritu Santu dice chì l'Israele "mi pruvò è mi pruvò"; u Spìritu Santu dici: "... I divintatu in còllera ... ùn entreranu in u mo riposu. " U Spìritu Santu hè identificatu cù u Diu di Israele. Ebraicu 10,15-17 equivale à u Spìritu cù u Signore chì face u Novu Pattu. U spiritu chì hà inspiratu i prufeti hè Diu. Questu hè u travagliu di u Spìritu Santu, chì ci porta à a nostra sezzione dopu.

C. U travagliu divinu

  • Crea: U Spìritu Santu face un travagliu chì solu Diu pò fà, cum'è creà (1. Mosè 1,2; Job 33,4; Salmu 104,30) è caccià i dimònii (Matteu 12,28).
  • Testimoni: U Spìritu generò u Figliolu di Diu (Matteu 1,20; Luke 1,35) è a divinità piena di u Figliolu indica a divinità piena di u begetter. U Spìritu ancu genera i credenti - sò nati da Diu (Ghjuvanni). 1,13) è ancu natu da u Spìritu (Ghjuvanni 3,5). "Hè u Spìritu chì dà a vita (eterna)" (Ghjuvanni 6,63). U Spìritu hè u putere da quale simu risuscitati (Rumani 8,11).
  • Indwelling: U Spìritu Santu hè u mezzu per quale Diu abita in i so figlioli (Eph2,22; 1. Johannes 3,24; 4,13). U Spìritu Santu "vive" in noi (Rumani 8,11; 1. Corinti 3,16) - è perchè u Spìritu vive in noi, pudemu dì chì Diu vive in noi. Pudemu solu dì chì Diu vive in noi perchè u Spìritu Santu vive in noi in una certa manera. U Spìritu ùn hè micca un rappresentante o forza chì abita in noi - Diu stessu abita in noi. Geoffrey Bromiley tira una cunclusione precisa quandu dice: "Avè trattatu cù u Spìritu Santu, micca menu di u Babbu è u Figliolu, hè di avè trattatu cù Diu".
  • Santi: U Spìritu Santu rende a ghjente santi (Rumani 1 Cor5,16; 1. Petru 1,2). U Spìritu permette à e persone di entre in u regnu di Diu (Ghjuvanni 3,5). Semu "salvati in a santificazione di u Spìritu" (2. Tessalonicesi 2,13).

In tutte queste cose, l'òpere di u Spìritu sò l'opere di Diu. Tuttu ciò chì u Spìritu dice o faci, Diu dice è face; u spiritu hè riprisentativu di Diu.

2. personalità di u Spìritu Santu

Introduzione: E Sacre Scritture descrivenu u Spìritu Santu cum'è detentore di qualità persunali: u Spìritu hà intelligenza è vuluntà, parla è si pò parlà cun ellu, agisce è difende per noi. Tuttu què si riferisce à a personalità in u sensu teologicu. U Spìritu Santu hè una persona o ipostasi in u listessu sensu chì u Babbu è u Figliolu sò. A nostra relazione cù Diu, effettuata da u Spìritu Santu, hè una relazione persunale.

A. Vita è Intelligenza

  • Vita: U Spìritu Santu "vive" (Rumani 8,11; 1. Corinti 3,16).
  • Intelligenza: A mente "sà" (1. Corinti 2,11). Rumani 8,27 si riferisce à u "sensu di a mente". Stu Spìritu hè capaci di fà ghjudizii - una decisione "piace" à u Spìritu Santu (Atti 1 Cor5,28). Questi versi puntanu à una intelligenza chjaramente ricunnisciuta.
  • Will: 1. Corinti 2,11 dice chì a mente face decisioni, dimustrendu chì a mente hà una vulintà. A parolla greca significa "ellu o travaglia... allocate". Ancu s'è a parolla greca ùn specifica micca u sughjettu di u verbu, u sughjettu in u cuntestu hè assai prubabilmente u Spìritu Santu. Siccomu sapemu da altri versi chì u spiritu hà intelligenza, cunniscenza è discernimentu, ùn ci hè bisognu di saltà in a cunclusione. 1. Corinti 12,11 per oppone chì a mente hà ancu una vulintà.

B. Cumunicazione

  • Parlà: Numerosi versi mostranu chì u Spìritu Santu parlava (Atti 8,29; 10,19; 11,12;21,11; 1. Timoteu 4,1; Ebrei 3,7, etc.) L'autore cristianu Oden osserva chì "u Spìritu parla in prima persona, cum'è "I", "perchè l'aghju mandatu" (Atti). 10,20) ... "I chjamati" (Atti 13,2). Solu una persona pò dì "I"".
  • Interazione: U spiritu pò esse mentitu (Atti 5,3), indicà chì unu pò parlà à u spiritu. U spiritu pò esse pruvatu (Atti 5,9), insultatu (Ebrei 10,29) o esse blasfemu (Matteu 12,31), chì suggerisce u statu di personalità. Oden raccoglie più evidenza: "U tistimunianza apostolica usa analogie altamente persunali: guidà (Rumani). 8,14), cundannatu ("apri l'ochji" - Ghjuvanni 16,8), rapprisenta / intercede (Rom8,26), mis à part / chjamatu (Atti 13,2) (Atti 20,28:6) ... solu una persona pò esse addulita (Isaia 3,10; Efesini 4,30).
  • U Paracletu: Ghjesù hà chjamatu u Spìritu Santu u Parakletos - u Consolatore, Avvucatu o Avvocatu. U Paraclitu hè attivu, insegna (Ghjuvanni 14,26), testimonia (Ghjuvanni 15,26), hà cundannatu (Ghjuvanni 16,8), guida (Ghjuvanni 16,13) è rivela a verità (Ghjuvanni 16,14).

Ghjesù hà utilizatu a forma masculina di parakletos; ùn hà micca cunsideratu necessariu di fà a parolla neutru o di usà un prunome neutru. In Ghjuvanni 16,14 I pronomi maschili sò usati ancu quandu si parla di pneuma neutru. Saria statu faciule di passà à i prunomi neutri, ma Ghjuvanni ùn l’hà micca fattu. In altrò, in cunfurmità cù l'usu grammaticali, i pronomi neutri sò usati per u spiritu. L'Scritture ùn sò micca spartite di capelli nantu à u genere grammaticali di u spiritu, nè duvemu esse.

C. Azione

  • Vita nova: U Spìritu Santu ci face novi, ci dà una nova vita (Ghjuvanni 3,5). U Spìritu ci santifica (1. Petru 1,2) è ci porta in questa nova vita (Rumani 8,14). U Spìritu dà parechji rigali per custruisce a Chjesa (1. Corinti 12,7-11) è in tuttu l'Atti vedemu u Spìritu chì guida a Chjesa.
  • Intercessione: L'attività più "personale" di u Spìritu Santu hè l'intercessione: "... Perchè ùn sapemu micca ciò chì pricà cum'è deve esse, ma u Spìritu intercede per noi ... perchè ellu intercede per i santi, cum'è hè. piace à Diu" (Rumani 8,26-27). L'intercessione indica micca solu riceve a cumunicazione, ma ancu imparte a cumunicazione. Indica intelligenza, preoccupazione è un rolu formale. U Spìritu Santu ùn hè micca una forza impersonale ma un aiutu intelligente è divinu chì vive in noi. Diu vive in noi è u Spìritu Santu hè Diu.

3. adurà

Ùn ci hè micca esempi di adurà u Spìritu Santu in a Bibbia. L'Scrittura parla di a preghiera in u Spìritu (Efesini 6,18), cumunità di spiritu (2. Corinti 13,14) è u battèsimu in u nome di u Spìritu (Matteu 28,19). Ancu s'è u battèsimu, a preghiera è a fraternità sò parti di l'adorazione, nimu di sti versi ùn hè una prova valida per l'adorazione di u Spìritu. Tuttavia, avemu nutatu - in cuntrastu à l'adorazione - chì u Spìritu pò esse blasfemu (Matteu 1).2,31).

prighera

Ùn ci hè micca esempi biblichi di pricà à u Spìritu Santu. Tuttavia, a Bibbia indica chì una persona pò parlà à u Spìritu Santu (Atti 5,3). Quandu questu hè fattu in reverenza o cum'è una dumanda, hè in realtà una preghiera à u Spìritu Santu. Quandu i cristiani ùn sò micca capaci di articulà i so desideri è volenu chì u Spìritu Santu intercede per elli (Rumani 8,26-27), poi pricà, direttamente o indirettu, à u Spìritu Santu. Quandu avemu capitu chì u Spìritu Santu pussede intelligenza è rapprisenta cumplettamente à Diu, pudemu dumandà à u Spìritu per aiutu - mai cù u pensamentu chì u Spìritu hè un esse separatu da Diu, ma ricunnoscendu chì u Spìritu hè l'ipostasi di Diu hè chì succede. per noi.

Perchè l'Scrittura ùn dice nunda di pricà à u Spìritu Santu? Michael Green spiega: "U Spìritu Santu ùn attrae l'attenzione à ellu stessu. Hè statu mandatu da u Babbu per glurificà à Ghjesù, per mustrà l'attrattiva di Ghjesù è micca per esse u centru di u palcuscenicu stessu. " O, cum'è Bromiley faci. : "U spiritu si frena".

A preghiera o l'adorazione specificamente diretta à u Spìritu Santu ùn hè micca a norma in l'Scrittura, ma aduremu u Spìritu. Quandu aduremu à Diu, aduramu tutti l'aspettu di Diu, cumpresu u Babbu, u Figliolu è u Spìritu Santu. Un teologu di 4. Cum'è spiegatu da u u seculu, "U Spìritu hè aduratu inseme in Diu, quandu Diu hè aduratu in u Spìritu." Qualchese chì dicemu à u Spìritu, dicemu à Diu, è tuttu ciò chì dicemu à Diu, dicemu à u Spìritu.

4. riassuntu

A Scrittura suggerisce chì u Spìritu Santu hà qualità è opere divine, è hè riprisentatu di listessa manera chì u Patre è u Figliolu. U Spìritu Santu hè intelligente, parla è agisce cum'è una persona. Questu face parte di a testimunianza scritturale chì hà purtatu i primi cristiani à formulà a duttrina di a Trinità.

Bromiley riassume:
"Trè punti chì emergenu da questu esame di e date di u Novu Testamentu sò: (1) u Spìritu Santu hè universalmente cunsideratu cum'è Diu; (2) Hè Diu distintu da Babbu è Figliolu; (3) A so divinità ùn viola micca a unità divina. In altre parolle, u Spìritu Santu hè a terza persona di u Diu trinu ...

L'unità divina ùn pò esse sottumessu à idee matematiche di unità. in u 4. In u XXmu seculu si principia à parlà di trè ipostasi o persone in a Divinità, micca in u sensu trinitario di trè centri di cuscenza, ma micca in u sensu di manifestazioni ecunomiche. Da Nicea è Custantinopuli in avanti, i credi anu pruvatu à campà à e date bibliche essenziali cum'è delineatu sopra.

Ancu l'Scrittura ùn dice micca direttamente chì "u Spìritu Santu hè Diu" o chì Diu hè una Trinità, sti cunclusioni sò basati nantu à a tistimunianza di l'Scrittura. Basatu nantu à sta evidenza biblica, Grace communion international (WKG Germany) insegna chì u Spìritu Santu hè Diu in u listessu modu chì u Babbu hè Diu è chì u Figliolu hè Diu.

di Michael Morrison